Het wachten erkennen
Carter was de eerste die de stilte verbrak. “Bedankt voor het wachten,” zei hij, zijn stem getint met empathie. “Ik weet dat dit een beetje ongewoon is.” Henry knikte, dankbaar voor Carters erkenning. Hoewel het een klein gebaar was, onthulde het veel over Carters karakter en voegde het nog meer diepte toe aan de toch al complexe situatie.
Het wachten erkennen
Advertentie
Een leugentje om bestwil
Toen Carter een mogelijke oplossing voor de vergeten portemonnee voorstelde, verzon Henry snel een afstand tot zijn huis die elke tijdelijke oplossing onpraktisch maakte. “Het is een eindje rijden terug,” loog hij, in de hoop het gesprek weg te leiden van persoonlijke gunsten die hun professionele dynamiek nog ingewikkelder zouden kunnen maken.
Een leugentje om bestwil
